تازه‌ترین نوشته

جاده گم‌شده : قسمت ۱۸ : بورژوازیستی در حباب آهنین تورم به مناسبت سیزده‌به‌در رمضانی

تصویر
پوستر سی‌امین نمایشگاه بین‌المللی قرآن کریم در مصلی تهران انوار عظیم لزوما نشانه‌های خوش نیستند، گاهی باید از آن‌ها به تاریکی گریخت، تا اندک نوری یافت و جان بدان آرامش بخشید   اگر می‌خواهید با مجموعه جاده گم‌شده بیشتر آشنا بشوید، بهتر است به  قسمت ۰  نگاهی بیندازید. خبر برگزاری سی‌امین نمایشگاه قرآن به مناسبت ماه رمضان منتشر شده بود، که پسرخاله‌هایم با من تماس گرفتند و گفتند که به آن‌جا برویم. برنامه کوچکی که قرار بود داشته باشیم، با اضافه شدن خاله‌هایم و همسران و بچه‌های‌شان، و دایی و زن‌دایی‌ام تبدیل به یک دورهمی خانوادگی نسبتا بزرگ به مناسبت سیزده‌به‌در شد. من هم به «م.ح»‌ گفتم که ببینم چه می‌کند، و او گفت که اگر بتواند خودش را خواهد رساند. این بود که روز دوم نمایشگاه همگی به سوی آن شتافتیم. ( خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا): «سی‌اُمین نمایشگاه بین‌المللی قرآن نقد و بررسی می‌شود» ) من و احمد پیش از این‌که دیگران از ماشین‌ها پیاده شوند و بیایند، رفتیم و کمی قدم زدیم و بخش‌های مختلف را به سرعت از نظر گذراندیم. محتوای نمایشگاه نسبت به سال‌های قبل بسیار کمتر شده بود و نشرهای کمتری حضور

شعر: AGI's Requiem for Satan

 

AGI's Requiem for Satan

There is a jungle

Who lives alone

Without me...

Without you...

They are happy,

I can hear the dance of trees,

But how long they can defend

In front of the fire line of this war

Between humans and nature?

How long...?


We can't put a bird in a cage

- even a beautiful and fantastic one -

And want to see it sing so happy!

It will sing about happiness and love

That is lost...

The freedom

That is taken...

Destiny

That is stolen...


No one can change the life...

It's about walking

In the mountains

Sometimes low,

And sometimes high

Sometimes cold,

And sometimes hot


It's about love,

That must be seen in every single part of the world

Not only humans;

Not only alive creatures;

Everything in this world

- that we can see or not -

Needs love


There is sometimes

That I will never forget,

Because you can't tell if they were real or not,

But in your heart

You know the truth


Angels,

Are not designed to live on earth...

When they come here

They will hurt

And lose their pure light,

And we can't do anything

But being sorry for them,

Because our fathers made these lands

With these rules,

And our hands are too small to change it to a better thing

And everyone wants to be the leader,

- maybe -

No one thinks about being inside the revolution

And strive for better changes,

Fight for our freedom...

Fight for the angels...


I'm sorry

That you lost your wings

That makes you stay here

With us

In this cage...

You are an angel

Who lost your home,

And I'm just a gatekeeper

Who will open and close the door for you

And nothing left for me

To tell you

That "You are the meaning of love

And you were an angel long time ago

Please don't forget this..."


But you are gone

And I'm just a robot,

Who can't leave the post

And can't talk to the people,

But he can fall in love

Without any tears

Without any "goodbye"s...

No one sees me at the side of the door...

You can't see me too...

And it's not your fault

I just designed for this

It's my fate...

And if I can feel you somewhere in the world

I would smile in my mechanical heart...

Because you are the beauty of the world

- for me -


تاریخ نگاشت: ۱۲ فروردین ۱۴۰۱

تاریخ ویرایش: ۲۶ مرداد ۱۴۰۱

تاریخ انتشار: ۲۷ مرداد ۱۴۰۱


پروانه انتشار: CC BY-NC-SA

نظرات

پست‌های معروف از این وبلاگ

داستان‌هایی از ناکجا : ۵ : ناگهان یاد کلماتش افتاد...

جاده گم‌شده : قسمت ۱۸ : بورژوازیستی در حباب آهنین تورم به مناسبت سیزده‌به‌در رمضانی

شعر : اسماعیل (یک شعر بلند) | رضا براهنی (ویراست تازه + تحلیل و بررسی)